Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Έτσι μίλησε ο Σαρδανάπαλος…

Όταν ο Σαρδανάπαλος έγινε 30 χρονών, εγκατέλειψε τον τόπο του και τη λίμνη του τόπου του και πήγε στο βουνό. Εδώ, στο βουνό, χάρηκε το πνεύμα του και τη μοναξιά του και για χρόνια ολόκληρα δεν κουράστηκε από αυτά. Στο τέλος όμως άλλαξε η καρδιά του, και ένα πρωί σηκώθηκε σύναυγα, τράβηξε κατά τη μεριά του ήλιου και του μίλησε έτσι: «Ό μεγάλο άστρο! Τι θα ήταν η ευτυχία σου αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις;… Κοίτα αηδίασα τη σοφία μου, σαν τη μέλισσα που έχει μαζέψει πάρα πολύ μέλι, χρειάζομαι τα χέρια που απλώνονται… Γι’ αυτό πρέπει να κατέβω στα βάθη: καθώς κάνεις και εσύ το βράδυ, όταν πορεύεσαι πίσω από τις θάλασσες και φέρνεις το φως σου ακόμη και στον κάτω κόσμο, ω ξεχειλισμένο απ’ το πλούτος σου άστρο!»

- Έτσι άρχισε η δύση του Σαρδανάπαλου.




     ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ